Zapraszamy do lektury numeru specjalnego gazetki szkolnej „CzachPress” zatytułowanego "Rok Ireny Sendlerowej"

Numer ten powstał w ramach projektu „Pamięć dla Przyszłości” organizowanego przez Ośrodek Rozwoju Edukacji, Stowarzyszenie „Dzieci Holocaustu” w Polsce oraz Muzeum Historii Żydów Polskich i Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma.

Tegoroczna, XV edycja projektu, realizowana jest pod hasłem „Od pomocy do ratowania. Wzorując się na Irenie Sendlerowej.”

Numer Specjalny - Rok Ireny Sendlerowej

 

Irena Sendlerowa od wielu lat pozostaje ikoną polskiej walki z Holokaustem. Jej wkład w ratowanie dzieci z getta warszawskiego jest dziś niemal legendarny. Większość Polaków będzie wypowiadała to imię z dumą. Nawet w tych, którzy niewiele wiedzą o tej kobiecie, jej imię wzbudzi szacunek.

Dzięki wysiłkom grupy, którą tworzyła, udało się uratować od pewnej śmierci około 2.500 dzieci żydowskiego pochodzenia. Wiele z nich wywoziła z samego getta, część z niebezpiecznych i zatłoczonych kryjówek. Ratowała je wszystkie przed głodem i chorobami, przed pewną śmiercią z rąk nazistów. Dzieci te, często pozbawione rodziny lub z nią rozdzielone, tylko dzięki jej pomocy żyły dalej i miały szansę przeżyć koszmar wojny.

Żadne z nich nie miało więcej niż trzynaście lat, a mimo to w krótkim czasie każde doświadczyło strachu i samotności, bólu i cierpienia, pustki i niepewności. Pozbawiono je najpiękniejszych wspomnień i, by sparafrazować Baczyńskiego, odchowano w ciemności, aby mogły przeżyć. Zdane na łaskę i litość przetrwały, choć miały zginąć. Dzieci wojny. Żydzi. Dzieci Holocaustu.

Zacznę od tego, że urodziłam się wbrew swojej woli, gdyż urodzenie dziecka, które w przyszłości ma być prześladowane tylko dlatego, że się właśnie urodziło, jest zupełnie zbyteczne – pisze w swoich wspomnieniach Eugenia Magdziarz, członek stowarzyszenia skupiającego osoby ocalone z Zagłady.

W obliczu zbliżającej się rocznicy należy przypomnieć o wydarzeniach kwietnia 1943 roku w getcie warszawskim. Powstanie było wyrazem sprzeciwu wobec okupacji III Rzeszy i prowadzonej na masową skalę eksterminacji Żydów.

Latem 1942 roku siły niemieckie rozpoczęły likwidację wszystkich gett na terenie Polski. Ich mieszkańców masowo wywożono do obozów zagłady z fałszywą obietnicą przesiedlenia do innych obozów lub na Wschód. W ciągu zaledwie pół roku z getta warszawskiego wywieziono około 300 tysięcy osób pochodzenia żydowskiego. Starsze pokolenia przewodzące politycznie wspólnocie wyrażały otwarty sprzeciw wobec powstania, wiedząc jak kosztowne by ono było.

,,Żegota” to kryptonim organizacji, która prowadziła swoją działalność podczas II wojny światowej. Pełna jej nazwa to Rada Pomocy Żydom (powstała 4 grudnia 1942 roku), kontynuowała ona pracę powołanego wcześniej Tymczasowego Komitetu Pomocy Żydom. Użycie nazwiska Konrad Żegota było celowym zabiegiem wymyślonym przez Zofię Kossak-Szczucką, który miał ukryć prawdziwą działalność organizacji. Nazwisko Żegota zostało zaczerpnięte z III części „Dziadów” Adama Mickiewicza. Głównym bohaterem dramatu jest Konrad, a Żegota był jednym z jego przyjaciół.