,,Matematyka podobna jest do wieży, której fundamenty położono przed wiekami, a do której dobudowuje się coraz wyższe piętra. Aby zobaczyć postęp budowy, trzeba iść na piętro najwyższe, a schody są strome i składają się z licznych stopni. Rzeczą popularyzatora jest zabrać słuchacza do windy, z której nie zobaczy ani pośrednich pięter, ani pracą wieków ozdobionych komnat, ale przekona się, że gmach jest wysoki i że wciąż rośnie".

Te słowa trafiły do bardzo wielu odbiorców. Jeśli się z nimi dotychczas nie spotkałeś, przekażę ci garść informacji związanych z ich twórcą.

Kazimierz Kuratowski urodził się w Warszawie 2 lutego 1896 roku. Był synem Marka Kuratowskiego – prawnika oraz Róży Karżewskiej. W roku 1913 zdał maturę w Gimnazjum Filologicznym Chrzanowskiego w Warszawie. Po gimnazjum wyjechał do Szkocji, by w latach 1913-1914 studiować na Wydziale Inżynierii Uniwersytetu w Glasgow, ponieważ Uniwersytet Warszawski był wówczas bojkotowany przez polską młodzież. W listopadzie 1915 przywrócono funkcjonowanie uniwersytetu w Warszawie, wtedy Kazimierz Kuratowski powrócił, by ukończyć studia matematyczne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. Pod kierunkiem Wacława Sierpińskiego (profesora matematyki) napisał pracę doktorską, która była poświęcona ważnym problemom topologii: aksjomatycznemu ujęciu topologii przez wprowadzenie aksjomatyki domknięć i definitywnego rozstrzygnięcia zagadnienia continuów nieprzywiedlnych.

Karol Borsuk to polski matematyk oraz jeden z czołowych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej. Urodził się 8 maja 1905 roku we Wrocławiu, zmarł w tym samym mieście 24 stycznia 1982 roku. Profesor Borsuk był wybitnym specjalistą w dziedzinie topologii, czyli działu matematyki zajmującego się badaniem własności, które nie ulegają zmianie nawet po radykalnym zdeformowaniu obiektów. Opublikował ponad 170 prac badawczych, z czego wiele z nich miało duże znaczenie dla rozwoju topologii. Borsuk był też autorem kilku monografii badawczych i podręczników akademickich.p

Karol Borsuk był synem Mariana Borsuka i Zofii z Maciejewskich. Po ukończeniu Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie stał się studentem matematyki Uniwersytetu Warszawskiego. W 1927 roku uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem Wacława Sierpińskiego. Trzy lata później uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Warszawskim na podstawie pracy „O retraktach i zbiorach związanych”, promotorem był Stefan Mazurkiewicz.

Stanisław Ulam urodził się 13 kwietnia 1909 roku we Lwowie – polski matematyk oraz współtwórca amerykańskiej bomby termojądrowej. Od 1935 mieszkał w USA, a w roku 1943 przyjął również obywatelstwo amerykańskie. Twórca metod numerycznych. Ma również wielkie dokonania w zakresie fizyki matematycznej, m. in. w dziedzinach topologii czy teorii miary. Był również jednym z pierwszych naukowców, którzy wykorzystywali w swoich pracach komputer. Wraz z innymi znanymi uczonymi współtworzył Lwowską Szkołę Matematyczną.

Jednym z jego dokonań było zaproponowanie w 1963 roku graficznej metody pokazywania pewnych niewyjaśnionych po dziś dzień prawidłowości w rozkładzie liczb pierwszych nazwanej spiralą Ulama bądź spiralą liczb pierwszych. Polega ona na spiralnym wpisywaniu kolejnych liczb naturalnych na kwadratowej tablicy. Pokazuje to również, że na niektórych przekątnych liczby pierwsze grupują się częściej niż na innych. To zjawisko występuje również, jeśli zaczyna się od innych wartości niż 1. Niestety, fakt ten do tej pory nie został wyjaśniony.

 

„Enigma” w znaczeniu dosłownym z języka greckiego oznacza „zagadkę”. Tak właśnie niemiecki inżynier Arthur Scherbius nazwał skonstruowaną przez siebie przenośną elektromechaniczną maszynę szyfrującą, która przez władze III Rzeszy była używana jako centrum łączności wojskowej i urzędowej. Za pomocą Enigmy niemieckie dowództwo przekazywało swoje największe tajemnice. Depesze nadawane przez Rzeszę Niemiecką, zdaniem większości doświadczonych kryptologów z całego świata były tak dobrze zaszyfrowane, że ci nie wierzyli w możliwość ich odczytania. Nie prowadzili ich nasłuchu, ponieważ uważali to za stratę czasu! Największą rewolucją okazała się zmiana podejścia do prób łamania skomplikowanego szyfru.