Senat Rzeczypospolitej Polskiej na 69. posiedzeniu IX kadencji ustanowił rok 2019 Rokiem Matematyki. Fragment uchwały Senatu RP z dnia 20 grudnia 2018 roku stanowi:

„Senat Rzeczypospolitej Polskiej, w uznaniu zasług polskich matematyków dla światowej nauki, upamiętniając niezwykły rozwój matematyki polskiej, jaki nastąpił po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, a także podkreślając rolę tej dziedziny nauki w rozwoju polskiego społeczeństwa, ustanawia rok 2019 Rokiem Matematyki.”

Czytaj więcej...

Założenie TM

2 kwietnia 1919 szesnastu krakowskich matematyków powołało do życia Towarzystwo Matematyczne w Krakowie. Odbyło się to w sali Seminarium Filozoficznego znajdującej się w gmachu Collegium Nowodworskiego przy ul. Świętej Anny 12. Wśród obecnych znajdowali się tam m. in.: Stefan Banach, Leon Chwistek, Antoni Hoborski, Ludwik Hordyński. Celem nowo utworzonego stowarzyszenia było wszechstronne pielęgnowanie matematyki czystej I stosowanej przez odbywanie posiedzeń naukowych z odczytami. Powołano Zarząd Towarzystwa w składzie: prezes – S. Zaremba, z-ca prezesa – A. Hoborski, sekretarz – F. Leja i skarbnik – L. Hordyński.

W ciągu roku liczba członków Towarzystwa wzrosła do 40, a wkrótce do 50. Przystępowali do niego również matematycy spoza Krakowa, m. in. Samuel Dickstein, Zygmunt Janiszewski, Kazimierz Kuratowski, Stefan Mazurkiewicz, Wacław Sierpiński i Hugo Steinhaus.

Czytaj więcej...

Jednym z ośrodków, z którego wyrosła polska szkoła matematyczna, był Uniwersytet Jagielloński w Krakowie. Wykładali na nim tacy matematycy, jak: Franciszek Mertens, a później Marian Baraniecki, Ludwik Antoni Birkenmajer, Kazimierz Żorawski, Stanisław Zaremba oraz Jan Śleszyński.

W 1874 roku z inicjatywy Franciszka Mertensa powstało seminarium matematyczne mające na celu konsolidację i podniesienie poziomu nauczania matematyki. Sam Mertens prowadził również wykłady z najnowszych teorii matematycznych, w tym z teorii form kwadratowych, analitycznej teorii liczb i teorii grup, otwierając matematykę krakowską na najważniejsze ówczesne odkrycia.

Czytaj więcej...

Wacław Sierpiński to polski matematyk, który urodził się w 1882 roku w Warszawie. Był to jeden z głównych przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, autor wielu prac i artykułów matematycznych, z których duża część dotyczyła teorii liczb, analizy matematycznej, teorii mnogości oraz topologii. Studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim, a po jego ukończeniu podjął pracę w szkole. W 1905 roku wyjechał do Krakowa. Rok później otrzymał stopień doktora filozofii na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1908 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na Uniwersytecie Lwowskim, na którym też otrzymał pracę wykładowcy.

Czytaj więcej...