„Qué cosa mas mala es la guerra”
“Komu bije dzwon” to najsłynniejsze dzieło Ernesta Hemingwaya inspirowane doświadczeniami autora podczas kilkunastomiesięcznego pobytu w ogarniętej wojną domową Hiszpanii.
Powieść wydana latem 1940 roku w niezwykły sposób obrazuje okrucieństwo obu stron konfliktu oraz mentalność ludzi nim doświadczonych – ukazuje zarówno wyraziste sceny batalistyczne, jak i bardziej subtelne, dotyczące niechlubnych wydarzeń z przeszłości, których przebieg partyzanci wyjawiają protagoniście – amerykańskiemu saperowi Robertowi Jordanowi, który przybył do kraju, by walczyć po stronie Republiki. Każdy kolejny rozdział odsłania przed czytelnikiem cząstkę obrazu, na który składają się chaos myśli i czynów wynikający ze sprzecznych uczuć targających bohaterami - przekonania o słuszności własnej ideologii, dywagacje nad moralnością i zanikającym człowieczeństwie, kryzys wartości i nieustannie towarzysząca bohaterom niepewność, a wszystko to okraszone wewnętrznymi monologami Jordana i oryginalnie napisanym wątkiem miłosnym, stanowiącym idealne dopełnienie całości.
„Krótka piłka” jest jedną z pierwszych powieści cieszącego się ogromną popularnością i uznaniem pisarza - Harlana Cobena. Jak spora część literackiego dorobku wyżej wspomnianego autora, książka opisuje zmagania byłego koszykarza i pracownika FBI – Myrona Bolitara. Jego wartości życiowe i heroiczna postawa po raz kolejny sprawiają, że zostaje wciągnięty w wir kryminalnej zagadki, zdającej się tym razem być z pozoru prostą do rozwiązania. Śmierć kobiety posiadającej wielu wrogów, co w tym niezwykłego? Paradoksem twórczości Cobena jest to, iż z każdą przeczytaną stroną akcja utworu ccraz bardziej się zapętla. Czytając „Krótką piłkę”, odniosłam wrażenie, że im dłużej śledzę losy bohaterów, tym mniej wiem. Wielokrotnie zdawało mi się, że byłam blisko poznania prawdy, kiedy to Coben precyzyjnie krok po kroku niszczył moje domysły, by zaszokować zakończeniem. Uważam, że jest on mistrzem w budowaniu napięcia, co można odczuć już od pierwszych stron wyżej wspomnianej powieści. Prowadzi z czytelnikiem rodzaj gry, pozwala wejść w umysł Bolitara, otwiera jego myśli przed nami. Coben, co warto podkreślić, dba o to, by zdarzenia zamieszczone w książce były jak najbardziej realistyczne. Gdy czytałam tę powieść, towarzyszyły mi odczucia charakterystyczne dla reportażu, choć dość specyficznego.
Czy da się zrecenzować lekturę szkolną? Pytanie raczej powinno brzmieć, czy powinno się recenzować książki uznawane za kanon literatury? Tym bardziej, jeżeli jest to ,,Lalka” Bolesława Prusa. Tak, ta ,,Lalka”, która spędza sen z powiek niejednemu licealiście. Zanim przejdziemy do zachęcenia was do zapoznania się z tym dziełem literackim, chcemy podać jeden powód, dlaczego powinniście je przeczytać: ,,Lalka” zawsze jest na maturze. A nawet jeśli jej nie ma, to i tak jest. Spytajcie tegorocznych maturzystów!
(Zalecane czytać głosem Mietczyńskiego)
Prus przenosi nas do Warszawy drugiej połowy XIX w., ukazując ówczesne życie jej mieszkańców. Nie szczędzi realizmu oraz dramatycznych scen, co udowadnia ukazanie Powiśla. ,,Oto miniatura kraju” - rzecze Wokulski, przechadzając się tamtejszymi drogami. Dla kontrastu zestawia piękny Paryż, który główny bohater odwiedza w trakcie swojej życiowej podróży.
„Lot nad kukułczym gniazdem” Kena Kesey’a to niewątpliwie jedna z najwybitniejszych powieści XX wieku. Zagłębiając się w treść dzieła, odbiorca poznaje realia szpitala psychiatrycznego z perspektywy jednego z pacjentów. Główny bohater spotyka się z bezwzględną, pozbawioną zasad moralnych załogą placówki. Można by rzec, iż w postaci McMurphiego odnajdujemy namiastkę charakteru samego autora - Kesey’a, outsidera, posiadającego pesymistyczną wizję świata. Mimo to, powieść paradoksalnie daje odbiorcy nadzieję na lepsze jutro. Ekranizacja owego bestsellera była więc nieunikniona. Film Milosa Formana otrzymał aż 5 prestiżowych nagród - Oscarów oraz ponad 15 innych, a także 12 nominacji. Dzieło to jest tylko maleńkim dopełnieniem ogromnej pracy, jaką wykonał sam Ken Kesey. Gdyby nie niesamowite opisy, zwroty akcji oraz szeroko rozbudowane osobowości, twórcy filmu nie stworzyliby tak genialnego odwzorowania historii.
Autorką książki ,,Opowieść dla przyjaciela’’ jest Halina Poświatowska, polska poetka. Dzieło zostało wydane w 1967 roku w Krakowie. Pisarka zawarła w nim najważniejsze momenty swojego życia, o których opowiada tytułowemu przyjacielowi - Ireneuszowi Morawskiemu. Utwór napisany w formie pamiętnika jest urzekającym wyznaniem autorki, poprzez autobiograficzny charakter pozwala na całkowite ,,zanurzenie’’ się w fabułę.
Wspomnienia Haliny Poświatowskiej rozpoczynają się od historii jej choroby, poważnej wady serca. Autorka pokazuje trudności, z jakimi spotykała się na co dzień. Ponadto, wskazuje na odizolowanie osób przebywających w szpitalu od zewnętrznego świata. Narratorka przedstawia rzeczywistość w negatywnym świetle, często wspomina o ciągłej bliskości śmierci, która towarzyszyła jej w licznych szpitalach i sanatoriach. Służy to podkreśleniu kruchości ludzkiego życia, nieprzewidywalności naszego losu.
Strona 2 z 4