W polskiej tradycji literackiej poezja zawsze była kluczem do zrozumienia tożsamości narodowej, walki o wolność oraz refleksji nad ludzkimi doświadczeniami. Od romantyków, jak Adam Mickiewicz, po słynnych poetów współczesnych, do których zaliczyć możemy na przykład Czesława Miłosza. Polscy poeci przekazywali swoje głosy poprzez metafory, symbole i emocje, kształtując w ten sposób polską kulturę i świadomość narodową.

Literatura zawsze była żywym odzwierciedleniem ludzkiego doświadczenia i społecznych zmian. Czy zatem współczesną scenę artystyczną możemy nazwać kontynuacją dawnej poezji? Można powiedzieć, że między innymi raperom czy muzykom w pewnym stopniu już przypisaliśmy tę funkcję. Umotywowane jest to poprzez nowe formy ekspresji i nowe tematy kulturalnego dyskursu adaptowane do współczesnych realiów oraz mediów.

Podobnie jak dawni poeci, raperzy poszukują prawdy, wyrażają swoje przemyślenia i manifestują swoje przekonania przez sztukę słowa. Jednakże, zamiast papieru i pióra, używają mikrofonu i beatów jako swoich narzędzi. Są społecznymi obserwatorami wyrażającymi swoje spojrzenie na świat poprzez wiersze i rytm. Wartym uwagi jest również aspekt aktywności społecznej. Dawni poeci nierzadko uczestniczyli w życiu publicznym kraju, współcześni twórcy także chętnie podejmują się działalności na tej płaszczyźnie życia. W swoich utworach poruszają kwestie ważne w danym czasie, wykorzystując muzykę, rytm i kluczowe słowa nadające utworom znaczenie.

Patrząc na wpływ i rozgłos współczesnej sceny rapowej, może być ona postrzegana coraz intensywniej jako kontynuacja tradycji poetyckiej, która sięga diametralnie w historię kraju. Artyści coraz częściej poprzez muzykę wyrażają niekiedy ducha poezji, prezentując swoje uczucia, doświadczenia i myśli. Dzięki temu jako odbiorcy coraz częściej możemy utożsamić się z ich tekstami, a sama twórczość dzięki temu staje się częścią kulturowego dziedzictwa narodu.

Coraz popularniejsze jest łączenie starej tradycji z nowymi formami ekspresji, np. poprzez promowanie topowych dzieł swoich czasów, tworząc z nich piosenkę. Takie zjawisko możemy dostrzec u popularnej piosenkarki Sanah, która ten zabieg przeprowadziła z takimi utworami jak „Hymn” Juliusza Słowackiego czy „Pocałunki” Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.

Wielu artystów wyrosło z trudnych środowisk miejskich, przypominając o korzeniach społecznych i politycznych poezji polskiej. Ich teksty odzwierciedlają codzienne życie, konfrontując słuchaczy z wyzwaniami współczesnego społeczeństwa, takimi jak nierówności społeczne, dyskryminacji czy presja konsumpcyjnego stylu życia. Przedstawicielem takiej tematyki możemy nazwać jednego z topowych raperów ostatnich lat – Taco Hemingwaya. W swoich tekstach często opowiada on o realiach życia codziennego, zwracając uwagę na problemy młodego pokolenia, takie jak samotność, depresja czy presja sukcesu. Jego teksty są introspekcyjne, refleksyjne i pełne szczerości, co pozwala słuchaczom utożsamić się z jego historiami i doświadczeniami. Przykłady utworów, w których Taco Hemingway podejmuje tematy codzienności i trudności współczesnego społeczeństwa, to „Deszcz na betonie” czy „Następny dzień”. Jego muzyka stała się ważnym głosem dla młodych ludzi w Polsce, którzy szukają autentycznych i osobistych historii w muzyce rapowej.

Dzięki nowym środkom wyrazu społeczeństwo nie zamyka się na stare formy szerzenia kultury, wobec tego jest ona coraz bardziej powszechna i łatwo dostępna. Społeczeństwo staje się zaś bardziej integralne i zaktywizowane. W ten sposób współczesna scena rapowa w Polsce może być postrzegana jako kontynuacja tradycji poetyckiej.

Maksymilian Płużycki, kl. 3E