Od 1988 roku obchodzimy Światowy Dzień AIDS. O potrzebie ustanowienia takiego święta po raz pierwszy mówili James W. Bunn i Thomas Netter ze Światowej Organizacji Zdrowia, tzw. (WHO). Dzień ten przypada na 1 grudnia. Jego pomysłodawcy mieli na celu zwrócenie uwagi społeczeństwa na szerzący się problem, którym był wirus HIV. Jego pełna nazwa to Human Immunodeficiency Virus. Szybko namnaża się w organizmie i niszczy naturalny układ odpornościowy, atakując limfocyty T i makrofagi.

Na świecie każdego dnia przybywa około 6 tys. osób zakażonych, a około 4,5 tys. umiera. Duża część osób nie wie o fakcie swojego zakażenia, żyją nieświadomie i mogą przekazywać wirus innym. Zakazić możemy się jedną z trzech dróg: przez krew, wtedy gdy dostanie się ona na uszkodzoną skórę i podczas używania wspólnych igieł i strzykawek, przez niezabezpieczony prezerwatywą kontakt seksualny oraz z matki na dziecko w trakcie ciąży, porodu lub podczas karmienia piersią. Początkowo przebieg zakażenia jest bezobjawowy, co utrudnia wczesne rozpoznanie choroby. Natomiast na przestrzeni lat dochodzi do rozwoju zespołu nabytego niedoboru odporności, tzw. AIDS. Wywołuje on u osoby zakażonej chorobę oportunistyczną, którą cechuje zwiększenie podatności na czynniki chorobotwórcze. Czynniki te są przyczyną chorób zagrażających życiu człowieka. Organizm nie ma możliwości wyprodukowania przeciwciał, aby utworzyć barierę ochronną przed drobnoustrojami. Dlatego konieczne jest wsparcie w postaci leków antyretrowirusowych, w tym terapii HAART, które mają na celu przywrócenie prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego. Wirusa HIV zaliczamy do chorób nieuleczalnych, natomiast wynalezione leki pozwalają na poprawę jakości życia oraz jego wydłużenie o kilkanaście lat! Osoby dotknięte tą chorobą najczęściej ukrywają fakt, że są skazane na nią do końca życia. Przeprowadzane badania wśród osób zainfekowanych mówią o jakości życia z wirusem. Jednakże na pierwszy plan wybijają się problemy związane z samym leczeniem i jego skutkami ubocznymi oraz poczuciem dyskryminacji. Osoby te skarżą się na zły sposób traktowania w szpitalach, przychodniach i gabinetach dentystycznych oraz rozpowiadanie o zakażeniu w miejscu pracy lub środowisku przez byłych partnerów. Przeważnie ludzie, którzy wiedzą, że dana osoba jest zainfekowana wirusem, boją się nawiązać z nią bliższy kontakt. Natomiast trzeba ludzi uświadamiać, że towarzyskie kontakty, np. rozmowa, podanie dłoni, korzystanie ze wspólnych przedmiotów z osobą zakażoną nie powodują zakażenia osób zdrowych.

Symbolem solidarności z osobami żyjącymi z HIV i AIDS jest czerwona kokardka. Przypomina nam to, że osoby te również są pełnoprawnymi członkami społeczeństwa i powinniśmy traktować je na równi z samym sobą. Każdy ma prawo do własnego życia i podjęcia dowolnej pracy, niezależnie kim jest i z czym się zmaga. Nie zapominajmy jednak o własnym bezpieczeństwie, badajmy się, bądźmy czujni i dbajmy o siebie oraz bliskich.

Marika Szczepanowska, kl. 3AG

Źródło tekstu:

www.gov.pl
NOWA ERA „Biologia na czasie 1"
aids.gov.pl
pozytywnieotwarci.pl
www.medonet.pl