Manifest 18

            Od zawsze żyłem w przekonaniu, że aby cokolwiek napisać/zrobić trzeba mieć :

            pomysł

            motywację

            plan

            Z grubsza wszystko pasuje. Jednak, jak się okazuje, zasady wpajane nam od podstawówki, ba, od zerówki przydają się nam na tyle, na ile nie potrafimy wyjść z głupich schematów. Jednym mniej, innym bardziej.

                                   Wyjście ze schematu potrafi nastręczyć sporo trudności. Ominięcie reguł jest ściśle związane z krytyką.

OSTRĄ KRYTYKĄ.

Poza tym, to jak skakanie na główkę na nieznane wody. Pod powierzchnią równie dobrze może kryć się głęboko położone, piaszczyste dno, jak i płytko zatopione, ostre kamienie.

Jeśli mamy pecha po prostu trafimy na Krakena.

Aczkolwiek taki skok może być szalenie przyjemny.

                                   Nie chodzi już nawet o to, żeby nie dać się zaszufladkować i trwać w mrówczym życiu, które skupione jest wokół „nudnej jak flaki z olejem pracy/szkoły/codzienności”. Niektórzy właśnie tak chcą. I chwała im za to.

Chodzi po prostu o to, żeby być szczęśliwym.

Nasze pokolenie, ma toniewyobrarzalneszczenście rzycia w Wolnym Kraju, gdzie mimo wszystko nasz potencjał jest ograniczany jedynie przez nas.

                                   Wszelkie media są wolno dostępne,
            Kapitalizm kwitnie,
                                                           Obowiązuje swoboda przekonań oraz przemieszczania się.

WIĘC SKOŃCZMY NARZEKAĆ, ŻE : „NIE MA SENSU, NIE DAMY RADY, A PO CO SIĘ WYSILAĆ I INNE TAKIE TAKIE.

Jesteśmy młodzi, kreatywni. Mamy możliwości. Mamy marzenia i plany. Czemu ich nie realizować, jakkolwiek niewyobrażalne by się wydawały? Wystarczy ruszyć ****

ja właśnie zaczynam. A Wy?

Post Scriptum przynajmniej do czasu małego randez-vouz z rozpędzonym TIR-em z żelbetonu zwanym rzeczywistością. Dziękuję, dobranoc.

18