Lęk o własną przyszłość... Kto z nas tego nie doświadczył? Akurat z tym problemem borykają się młodzi bohaterowie francuskiego filmu Zdamy to śpiewająco (Chante ton bac d`abord), którzy są zmuszeni do podjęcia decyzji o swoim dalszym życiu. Koncepcja filmu łączy w sobie cechy dokumentu oraz musicalu, co sprawia, że mamy szansę obejrzeć zarówno interesującą historię, jak i posłuchać kilku zaskakujących piosenek.

Kim są bohaterowie filmu? Jest to piątka przyjaciół uczęszczających do ostatniej klasy szkoły średniej. Nastolatkowie mieszkają na północy Francji w ponurym Boulogne-sur-Mer, mieście bez pracy i perspektyw. Czeka ich bardzo trudny rok, zdanie końcowych egzaminów oraz wybór dalszej drogi kształcenia bądź znalezienie zatrudnienia.

Co ciekawe, aktorzy grają w filmie samych siebie oraz dzielą się z widzami swoimi rozterkami i marzeniami. Narratorka Gaëlle Bridoux pragnie zostać artystką, lecz jej ojciec nie do końca akceptuje plany córki, chce, by zdobyła zawód, który zapewni jej godne zarobki. W jej koledze Nicolasie także drzemie artystyczna dusza, chłopak uwielbia czytać poezję, a nawet tworzy własne wiersze. Ze względu na nieśmiałość i specyficzne usposobienie zdobył opinię klasowego ekscentryka. Zastanawia się nad swoimi sprawami sercowymi. Czy wyruszy do Australii za swoją dziewczyną Rachel, a może pogodzi się z rozpadem związku? Z kolei Alex może pochwalić się wspaniałymi relacjami z rodzicami, razem z ojcem łączy go zamiłowanie do muzyki rockowej. Jak widać, bohaterowie to przeciętni siedemnastolatkowie: buntują się, imprezują oraz przeżywają pierwsze miłości. Są trochę niedojrzali i zbyt egzaltowani. Ich przewrażliwienie oraz przesadna skłonność do melancholii po prostu drażni. Mimo że nie mają większych zmartwień, potrafią całymi dniami użalać się nad swoim losem, zachowują bierną postawę w życiu. Cechuje ich także pesymizm, który przejawia się w negatywnym podejściu do świata, co zdumiewa, jeżeli weźmie się pod uwagę ich młody wiek.

Z zebranych dwustu godzin materiału ekipa filmowa stworzyła dokument trwający niecałe półtorej godziny. Zarówno reżyserią, scenariuszem, jak i ścieżką dźwiękową zajął się David André. Premiera odbyła się 22 października 2014 roku, a film otrzymał pozytywne recenzje krytyków. Bezsprzeczną zaletą obrazu jest jego wiarygodność. Brak zbędnego patosu i upiększeń sprawia, że wszystkie emocje oraz zachowania postaci wypadają bardzo naturalnie. Z tej przyczyny nie ujrzymy pięknie oświetlonych kadrów oraz starannie ucharakteryzowanych bohaterów. Wręcz przeciwnie, dojrzymy trudności wynikające z mieszkania we francuskim regionie dotkniętym przez kryzys. Bezrobocie oraz brak perspektyw burzą roztaczaną przed nami wizję zachodniego dobrobytu. Aktorzy wypełnili swoje zadanie śpiewająco, w wykonywanych utworach muzycznych przekazywali mnóstwo uczuć. Szczególną uwagę przyciąga Nicolas Dourdin, który zaprezentował bardzo intrygującego, nietuzinkowego młodzieńca posiadającego ukochane zwierzątko, jakim jest kaczka o imieniu Douglas. Poświęcona jej śmierci piosenka, mimo dramatycznego charakteru, okazała się niezwykle zabawna, widzowie z trudem powstrzymywali śmiech.

Film Davida André to nie tylko opowieść o losach grupy siedemnastolatków, lecz także obraz o przyjaźni i dorastaniu. Pokazuje, że przyjaciele to prawdziwy skarb, o który należy dbać, a szkolne znajomości zawierane są niekiedy na zawsze. Został również przedstawiony najważniejszy etap w życiu człowieka - przejście z dzieciństwa do dorosłości. Koniec z beztroską i błahostkami, rozpoczynają się poważne problemy, czas wziąć odpowiedzialność za własne decyzje. Nie można popełniać już tylu błędów i oczekiwać, że rodzice pomogą nam w każdej sytuacji. Czeka nas nauka właściwego postępowania oraz pierwsza praca i samodzielne zarabianie pieniędzy. Zderzenie z rzeczywistością czasami okazuje się brutalne.

Zdamy to śpiewająco to wartościowy, choć momentami nużący film. Poprzez oryginalną treść został poruszony ważny, społeczny temat dotyczący podejmowania życiowych wyborów. Film poleciłabym głównie nastolatkom powoli wkraczającym w dorosły świat oraz ich rodzicom, którzy mogliby w ten sposób lepiej zrozumieć swoje pociechy.

Jagoda Sobolewska, kl. 2C

Źródło zdjęcia:

http://www.francemusique.fr/emission/le-dossier-du-jour/2014-2015/chante-ton-bac-d-abord-10-20-2014-08-13