Wspólne wydanie dwóch utworów Bolesława Prusa – „Kamizelki” oraz „Michałka” – opublikowanych przez warszawskie wydawnictwo Gebethnera i Wolffa, a wydrukowane przez Zakłady Drukarskie „F. Wyszyński i S-ka” w roku 1933, stanowi swoisty „biały kruk” w zbiorach biblioteki szkolnej III Liceum Ogólnokształcącego im. płk. Dionizego Czachowskiego w Radomiu.

Książka ta należała w przeszłości do zbiorów Zakładów Naukowych Żeńskich Marji Gajl oraz ośmioklasowego Gimnazjum Realnego Żeńskiego. Wówczas posiadała ona numer inwentarzowy 2261, po wpisaniu jej na stan księgozbioru liceum w latach 60. XX wieku uzyskała numer 1676.

Omawiane wydanie to już dziewiąta z kolei edycja wydawnicza „Kamizelki” oraz „Michałka” w firmie Gebethnera i Wolffa. Na okładce dzieła widnieje informacja, iż prawdziwe nazwisko Bolesława Prusa brzmiało Aleksander Głowacki oraz że jest to wydanie z serii „Biblioteczki Uniwersytetów Ludowych i Młodzieży Szkolnej” z numerem 35. Na ostatniej stronie książki można zapoznać się z wybranymi tytułami również wydanymi w tej serii. Były to m. in. „Pieszo przez Czarny Ląd” Henryka Sienkiewicza (poz. 31) oraz „Gloria victis” Elizy Orzeszkowej (poz. 40).

„Kamizelka” i „Michałko” to utwory autorstwa Bolesława Prusa. Pisarz urodził się w 1847 roku w Hrubieszowie, na Lubelszczyźnie, w rodzinie zarządcy prywatnych majątków ziemskich. Jego matka zmarła, gdy miał trzy lata, a ojciec około roku 1856. Przyszłym pisarzem zaopiekowała się jego babka, która mieszkała w Puławach, a po jej śmierci – ciotka z Lublina. Naukę rozpoczął w Szkole Realnej w Lublinie, następnie przeniósł się do Siedlec i Kielc, gdzie mieszkał jego starszy brat, Leon Głowacki - nauczyciel historii. W 1863 roku uciekł do oddziału powstańczego. Ranny podczas potyczki w pobliżu Siedlec dostał się do niewoli rosyjskiej. Po kuracji w szpitalu pozwolono mu wrócić do rodziny w Lublinie. Niestety, w 1864 roku został aresztowany, zwolniony został po trzech miesiącach, wówczas wstąpił do liceum lubelskiego. Ukończył je w 1868 roku i został przyjęty na Wydział Matematyczno-Fizyczny Szkoły Głównej w Warszawie. Zrezygnował ze studiów po drugim roku i przeniósł się do szkoły rolniczo-leśnej w Puławach. Tu również nie zagrzał miejsca i ponownie wyjechał do Warszawy, gdzie imał się różnych zajęć (m. in. pracy fizycznej w zakładach metalowych). Od 1872 roku współpracował jako felietonista z „Opiekunem Domowym” i „Niwą”, od 1873 roku –z humorystyczną „Muchą”, od 1874 roku z „Kolcami”. W 1875 roku, w „Kurierze Warszawskim” zaczął drukować kronikę tygodniową. W tym samym roku wziął ślub z Oktawią Trembińską, daleką kuzynką ze strony matki. Ze względu na agorafobię (lęk przestrzeni), na którą cierpiał od lat, unikał dalekich podróży i rozległych widoków. Większość swoich letnich urlopów spędził w Nałęczowie. Zmarł w Warszawie 1912 roku. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim, na jego grobie wystawiono pomnik dłuta Stanisława Jackowskiego z napisem „Serce serc”.

Kacper Miloch, kl. 2C