W długie, zimowe wieczory, poszukując filmu, który zrodzi we mnie coś więcej, niż tylko krótkotrwałe wrażenie, natknęłam się na film w reżyserii Darrena Aronofsky'ego pt. „Requiem dla snu” z 2000 roku. W głównych rolach zobaczyć możemy m.in. Ellen Burstyn, Jennifer Connelly, Marlona Wayansa czy znanego wszystkim z ostatniej fenomenalnej roli Jokera w „Legionie Samobójców” - Jareda Leto.

Film przedstawia historię czwórki bohaterów, którzy w poszukiwaniu lepszego życia stopniowo popadają w używki. Początkowo może wydawać się, że to tylko kolejny film przestrzegający młodzież przed narkotykami. Grupka młodych ludzi, którzy dla zabicia czasu wprowadzają się w stan euforii, marząc o dobrej pracy, dużym mieszkaniu i spełnieniu swoich marzeń. Prócz nich spotykamy Sarę Goldfarb – starszą kobietę, która osamotniona po śmierci męża i wyprowadzce syna spędza całe dnie, oglądając telewizję, czekając na wystąpienie w ukochanym show telewizyjnym.

Z biegiem czasu każdy z bohaterów ma coraz to nowe cele i pragnienia, które jednak wydają się im trudne do spełnienia. Szukają oni „pomocników”, dzięki którym będzie im łatwiej. Ich ucieczka od rzeczywistości stopniowo przeradza się w coraz większe uzależnienie, aż w końcu kończy się obsesją.

Elementem filmu, który potęguje wrażenie przerażenia i strachu, jest niewątpliwie muzyka skomponowana przez Clinta Mansella. Wpleciona między zaskakujące epizody z życia bohaterów stopniowo zmienia nastrój w coraz bardziej melancholijny. Niesamowita reżyseria wraz ze znakomitą grą aktorską sprawia, że nie sposób nie uronić łzy pod koniec filmu.

„Requiem dla snu” jest niewątpliwie filmem, który skłania do refleksji nad swoim życiem. Pokazuje, jak w krótkim czasie, przez jedną złą decyzję możemy zmienić nieodwracalnie całe nasze życie. Polecam go każdemu, kto lubi filmy pozostawiające po sobie „coś więcej”.

Aleksandra Kalicińska, kl. 1C

Źródło zdjęcia:

http://www.filmowo.com.pl/