Pewne jest, że tylko jeden krok dzieli nas od raju
Tak pięknego, tak niesamowitego, tak idealnego
Będącego źródłem najszczerszego szczęścia, jakie może być
Stoi tuż przed naszymi oczami, ale czy jesteśmy w stanie go zobaczyć?
Czy jesteśmy w stanie chociaż w tym miejscu poczuć się inaczej?

Przytłoczeni codziennością, ukrywamy się w ciemnych zaułkach
Boimy się światła dziennego, jakby było trucizną, uciekamy od niego
Mój ukochany, nie sądzisz, że już pora się zatrzymać? Przestać?
Chwila obecna może być naszą ostatnią chwilą obecną
Chwyćmy ją więc razem, duśmy jak cytrynę i gnajmy przed siebie
Stańmy pod bramą złotego zamku, wzniesionego na pagórku
Wejdźmy w jego głąb, bądźmy królem i królową tego raju
Wiwatujmy, bo życie jest tego warte
Gdyby nie było ulotne, gdyby nie było smutne, czy pragnęlibyśmy aż tak być jego częścią?
Nie słuchajmy szeptów i narzekań ludzi wokół nas
Chwyćmy się za ręce i wiwatujmy, bo życie jest tego warte, by nazywać je rajem

Paulina Młodawska, kl. 1A

Źródło zdjęcia:

https://pixabay.com/pl/