Jest to jedno z najdojrzalszych dzieł Charlesa Dickensa. Pisarz na kartach powieści opisuje losy osieroconego tytułowego bohatera, poczynając od dzieciństwa, skończywszy na wejściu w dorosłe, niezależne życie.

Poznajemy historię Copperfielda: po śmierci ojca zostaje jedynie z matką, która niedługo potem wchodzi w związek z nowym mężczyzną . David zostaje posłany do szkoły, gdzie pada ofiarą przemocy nauczyciela. Niedługo potem umiera jego matka, co sprawia, że chłopiec zostaje sam, porzucony przez jej konkubenta. Musi – jak jedno z wielu brytyjskich dzieci – pracować w fabrykach poddany morderczemu wysiłkowi za marne pieniądze. Wtedy postanawia prosić o pomoc swoją ciotkę.

Jest to powieść obyczajowa na miarę XIX wieku – autor porusza ważkie dla społeczeństwa problemy, które dotyczą tak jednostek, jak i zbiorowości. Dickens świetnie portretuje realistyczne postacie, nadaje im właściwy charakter, który nie odstaje od świata przedstawionego. Z łatwością obrazuje świat akcji. Pisarz jednak czasem nadużywa wyobraźni, traci wątek, by dopiero po kilku stronach do niego wrócić: lubi zatonąć w swych rozmyślaniach. Daje czytelnikowi olbrzymią ilość zbędnych informacji, co sprawia, że nie jest to książka dla ludzi zabieganych, a raczej dla tych, którzy lubią spędzać długie wieczory z lekturą.

Charles Dickens w wielu aspektach powiela tutaj wydarzenia swego dzieciństwa, wypadki, które go dotknęły. Dzięki temu powieść nabiera jeszcze więcej wiarygodności. Autor w jednym z wywiadów przyznał, że „David Copperfield” stanowi odbicie jego „małego ja” i jest rodzajem autobiografii.

Autor ukazuje kunszt, jaki przystoi sławnemu pisarzowi: powieść czyta się przyjemnie, język nie odpycha, jedynie nagromadzenie opisów utrudnia skupienie na głównym wątku. To jedna z niewielu książek, które czyta się tak łatwo. Serdecznie polecam tę lekturę fanom literatury pozytywizmu i symbolizmu.

Jan Urbańczyk, kl. 3C

Źródło zdjęć:

http://lubimyczytac.pl/