Książka „Dwanaście prac Herkulesa” Agathy Christie to zbiór opowiadań kryminalnych. Już kiedy po raz pierwszy zetknęłam się z innym dziełem tej autorki, bardzo mnie on zainteresował, dlatego postanowiłam po niego sięgnąć. Na samym początku poznajemy głównego bohatera, Herkulesa Poirota, który postanawia zakończyć karierę, rozwiązując dwanaście kryminalnych zagadek w sposób analogiczny do swojego mitycznego imiennika. Mimo różnic jakie są między tymi dwoma postaciami, Poirot zamiast użyć siły, postanawia pracować umysłem.

Kilka rozdziałów było niewątpliwie porywających i ciekawych, ale miałam wrażenie, że niektóre rzeczy nie zostały do końca rozpisane, dlatego też kończyły się one szybko. Książka z dwunastoma rozdziałami posiada ich metaforyczne nazwy o wnikliwym znaczeniu, jakie posiadałyby odpowiedniki prac w naszych czasach.

Akcja w utworze powodowała, że z ogromną lekkością można było zagłębić się w treść, mimo wszystko niektóre rozdziały wydawały się dosyć nudne. W wielu momentach, gdy byłam przekonana, kim jest zbrodniarz, stanowiło dla mnie większe zaskoczenie dalsze czytanie, ponieważ tak naprawdę tą osobą był ktoś, kogo wcale nie podejrzewałam. Taka zmiana sytuacji jest potrzebna w powieści detektywistycznej, chociaż z drugiej strony dobrze byłoby, gdyby autor proponował częściej otwarte opcje wyboru czytelnikowi, która postać jest zdolna do dokonania zbrodni lub złamania prawa.

Powieść zawiera również charakterystyczny klimat jesiennego Londynu, taką właśnie atmosferę można odczuć przy otuleniu się puchatym kocem przy szklance ciepłej herbaty. Czujemy się wtedy całkowicie odcięci od świata realnego, jesteśmy tylko my i książka, żadne inne sprawy nas nie interesują. Moim ulubionym rozdziałem, który dobrze zapadł mi w pamięć, jest Pojmanie Cerbera. To piękne zakończenie książki, a jednocześnie przygody Poirota. Rozwiązał on ostatecznie dwunastą pracę i jednocześnie sprawę swojej przyjaciółki z dawnych lat, która wpadła w tarapaty.

Uważam, że powieść detektywistyczna Agathy Christie jest godna uwagi i warto ją przeczytać, dlatego że zawiera ciekawe zwroty akcji i wywiera wrażenie na czytelniku. Znacznie lepiej wyglądałaby ta książka z jednym przestępstwem i jedną historią. Nie każdemu może przypaść ona do gustu, ale zawsze warto spróbować.

Anna Lis, kl. 1H