Więzienie – z czym ono Ci się kojarzy?

Z zamknięciem, wysokimi murami, przemocą, pozbawionymi uczuć ludźmi?

Pewnie właśnie z tym, bo z czym innym? Po obejrzeniu paru filmów amerykańskiej produkcji mamy przed oczyma jedynie taki obraz tego miejsca.

29 marca odbyło się spotkanie uczniów naszej szkoły z grupą więźniów osadzonych w Areszcie Śledczym w Radomiu. Myślę jednak, że równie dobrze mogłabym napisać, że grupa uczniów z naszej szkoły brała udział w wieczorku poetyckim w nieco nietypowym miejscu. Bowiem celem naszego spotkana nie było zwiedzanie aresztu czy usłyszenie wykładu o tym, że musimy żyć tak, aby tutaj nie trafić. To, na czym mieliśmy skupić swoją uwagę to poezja, a dokładnie wydany kilka miesięcy temu tomik wierszy zatytułowany Przypadkiem, którego autorem jest pan Marcin – jeden z osadzonych w areszcie.

Jadąc na to spotkanie, chyba każdy z nas nie wiedział, czego ma się spodziewać. Trudno było wyobrazić sobie możliwość stworzenia ciepłej i refleksyjnej atmosfery w miejscu przepełnionym smutkiem i bólem. Gdy jednak dotarliśmy na miejsce i weszliśmy do sali, w której miało odbyć się spotkanie, wizja tego miejsca, choć w niewielkimi stopniu uległa zmianie. Mała, dość przytulna, choć ciemna świetlica ozdobiona była zapalonymi świeczkami, które stwarzały przyjemny klimat. Po krótkim wprowadzeniu więźniowie zaczęli czytać wiersze. Już po chwili można było dostrzec, że utwory te są przepełnione bólem i żalem. Zapytany o to autor potwierdził wniosek, gdyż przyznał, że wszystkie wiersze powstały podczas odbywania kary w areszcie, a to miejsce skłania właśnie do takich przemyśleń.

Podczas rozmowy między nami – uczniami a osadzonymi, więźniowie zapewniali nas o tym, że spotkanie to jest dla nich naprawdę wielkim wydarzeniem, gdyż na co dzień mogą przebywać jedynie w swoim towarzystwie. Szczególnie ważną rolę odegrało to dla pana Marcina. Przyznał on, że sam nie uważa się za poetę. Nie ma bowiem styczności z jakąkolwiek opinią ‘z zewnątrz’ na temat swojej twórczości, dlatego nasze refleksje i opinie, zarówno pozytywne, jak i negatywne, na temat wierszy miały dla niego bardzo duże znaczenie. Dla nas spotkanie to było czymś nowym, czymś, co, mam nadzieję, pozwoli spojrzeć na tych ludzi nie przez pryzmat ich przeszłości, lecz przez to, co starają się robić, by polepszyć przyszłość.

Katarzyna Zając, kl. 1C

TĘSKNOTA

Tęsknię za czymś nieokreślonym
ulotną chwilą
odrobiną snu
i lepszym światem
w którym codzienność nie stawia granic
gdzie nie ma bólu rzeczywistości

Tęsknię za niepoznanym uczuciem
które zerwie lodowe kajdany
z martwego dziś serca

Tęsknię za jednym powiewem wiosny
która przyniesie nadzieję
i wyzwoli…
…normalnego człowieka

(Tekst pochodzi z tomiku Przypadkiem.)