Przeszłość – nasza, naszej rodziny, okolicy, kraju ma niewątpliwie wpływ na życie każdego. Jest jednym z czynników warunkujących jego przebieg. Co jednak, gdy nie znamy własnej przeszłości? Co w przypadku, gdy wszyscy, którzy mogą nam o niej cokolwiek powiedzieć, milczą odcięci przeklętą zmową? A każda próba nawiązania z nimi kontaktu skutkuje jedynie ich nadąsaną miną i słowami „Daj spokój! To było tak dawno!”?

Przeszłość jednak niekiedy daje o sobie znać, przypomina, że przez lata skrywana tajemnica musi zostać w końcu odkryta. Jakby ogrom zatajanych faktów miał nagle eksplodować. Sarah Jio w „Marcowych fiołkach” stworzyła przepiękną historię, w której miłość miesza się z nienawiścią, przeszłość – z teraźniejszością, życie – ze śmiercią; historię, w której nic nie jest oczywiste i pewne.

Emily to główna bohaterka opowieści. Poznajemy ją w chwili, gdy jej mąż – właściwe to już były mąż – zabiera z ich, dotąd wspólnego, domu ostatnią walizkę. Nie dajcie się jednak zwieść temu dość schematycznemu początkowi. Dalej jest tylko ciekawiej! Otóż, kobieta za radą swej przyjaciółki jedzie na wyspę Bainbridge, do swojej ciotki Bee, by tam odpocząć i spokojnie pomyśleć. Jednak nie będzie jej dane zwyczajnie się odprężyć, bowiem już pierwszego dnia Emily znajduje tajemniczy pamiętnik z 1943 roku, który –jak się niebawem okaże - stanowi klucz do poznania przeszłości. Opisana w nim historia Esther i Elliota pomoże Emily zrozumieć, poznać i zaakceptować siebie. Ale najpierw trzeba się dowiedzieć, kim jest tajemnicza Esther? Jaki skrywa sekret? Dlaczego postanowiła spisać pamiętnik? Co tak naprawdę wydarzyło się owego, pamiętnego roku? I wreszcie - jak wydarzenia zamknięte na kartach pamiętnika wpłyną na życie Emily?

Poza wątkiem głównym, jakim jest niewątpliwe stopniowe odkrywanie przez Emily prawdy o jej rodzinie i sobie samej, w książkę został wpleciony - bardzo rozbudowany - wątek miłosny. Wszyscy bohaterowie w jakiś sposób w nim uczestniczą, potwierdzając jedynie tezę, że każdy ma w sobie ogromne pokłady dobra i miłości, tylko nie każdy potrafi je zaakcentować.

„Marcowe fiołki” to niezwykle ciepła i barwna opowieść. Sceneria małego miasteczka świetnie komponuje się z przedstawioną historią. Woda, fale morskie, przypływy i odpływy zdają się przypominać o tym, że wszystko wraca, powtarza się w jakimś określonym celu. Nawet przeszłość. Losy bohaterów książki przeplatają się z losami postaci z pamiętnika i w dziwny sposób miejscami uzupełniają się lub powielają.

Powieść czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Lekki styl Jio, ciekawi bohaterowie, enigmatyczna fabuła, rodzinny sekret to wszystko składa się na bardzo dobry romans, ale też na uniwersalną opowieść o potrzebie miłości, o mechanizmach działania w silnych i skrajnych emocjach. Polecam wszystkim lubiącym niekiedy odprężyć się przy niezobowiązującej, ale też niebanalnej lekturze.

Aleksandra Wziątek, kl. 2C

Źródło zdjęcia:

http://www.empik.com/marcowe-fiolki-jio-sarah,p1046024502,ksiazka-p