Założenie TM

2 kwietnia 1919 szesnastu krakowskich matematyków powołało do życia Towarzystwo Matematyczne w Krakowie. Odbyło się to w sali Seminarium Filozoficznego znajdującej się w gmachu Collegium Nowodworskiego przy ul. Świętej Anny 12. Wśród obecnych znajdowali się tam m. in.: Stefan Banach, Leon Chwistek, Antoni Hoborski, Ludwik Hordyński. Celem nowo utworzonego stowarzyszenia było wszechstronne pielęgnowanie matematyki czystej I stosowanej przez odbywanie posiedzeń naukowych z odczytami. Powołano Zarząd Towarzystwa w składzie: prezes – S. Zaremba, z-ca prezesa – A. Hoborski, sekretarz – F. Leja i skarbnik – L. Hordyński.

W ciągu roku liczba członków Towarzystwa wzrosła do 40, a wkrótce do 50. Przystępowali do niego również matematycy spoza Krakowa, m. in. Samuel Dickstein, Zygmunt Janiszewski, Kazimierz Kuratowski, Stefan Mazurkiewicz, Wacław Sierpiński i Hugo Steinhaus.

Reorganizacje Towarzystwa

W 1920 Towarzystwo przekształcono na organizację ogólnopolską pod nazwą Polskie Towarzystwo Matematyczne (w skrócie PTM) z nowym statutem opracowanym 11 i 12 grudnia 1920 roku. Zarząd Towarzystwa nadal znajdował się w Krakowie, zamiejscowi członkowie mogli za zgodą Zarządu tworzyć oddziały w innych miastach. Pierwszy powstał Oddział Lwowski w 1921, a w 1923 utworzono Oddziały w Warszawie, Poznaniu i Wilnie. W roku 1928 Towarzystwo liczyło 165 członków.

14 marca 1936 we Lwowie na Nadzwyczajnym Walnym Zebraniu przeprowadzono kolejną reformę organizacyjną, tworząc z PTM federacje oddziałów okręgowych. Oddziały te posiadały własne zarządy, których prezesi byli jednocześnie członkami Zarządu Głównego, na czele którego stali: prezes, sekretarz i skarbnik. Prawo głosu na Walnym Zgromadzeniu przyznano delegatom oddziałów proporcjonalnie do ilości członków w danym oddziale. Przeniesiono ponadto siedzibę Towarzystwa do Warszawy, a w 1937 utworzono Oddział Krakowski (PTM miało wówczas 5 oddziałów).

Zofia Auguścik, kl. 1F