Kino francuskie jest jednym z najbardziej cenionych na świecie. Oprócz świetnej fabuły, filmom produkcji francuskiej często towarzyszą świetna muzyka i piękne zdjęcia. Zwłaszcza francuskie komedie zdobyły sympatię widzów i znanych krytyków. Oto pięć filmów godnych polecenia, które zapadną Wam na długo w pamięci.

Le cinéma français est l'un des plus reconnus dans le monde. L’intrigue intéressante des films français est souvent accompagnée de la bonne musique et de belles photos. C’est particulièrement la comédie française qui a gagné l'attention du public et des critiques connus. Voici cinq films dont vous vous souviendrez longtemps...

Nietykalni, to francuski komediodramat w reżyserii Oliviera Nakache’a i Erica Toledana. Opowiada on historię Filipa, paryskiego arystokraty dotkniętego porażeniem czterokończynowym. Milioner przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne na stanowisko samodzielnego, całodobowego opiekuna. Drissowi, jednemu z kandydatów, nie zależy na pracy, a jedynie na podpisie sparaliżowanego milionera, dzięki któremu będzie mógł pobierać zasiłek. Driss jednak nieoczekiwanie zostaje przyjęty do pracy na okres próbny, aby zdobyć wymagane doświadczenie. W ciągu miesiąca wytwarza się między bohaterami niezwykła więź, która zmienia nie tylko życie Filipa, ale i jego otoczenia. Świetna oprawa muzyczna, niezwykłe zwroty akcji i niebanalna fabuła sprawiły, że ten film odniósł niezwykły sukces nie tylko we Francji, ale i na całym świecie.

Les Intouchables, c’est une comédie dramatique réalisée par Olivier Nakache et Eric Toledan. Le film raconte l'histoire de Philippe, un aristocrate parisien qui est handicapé. Le millionaire fait un entretien d’embuache pour recruter un aide-soignant. Driss, l'un des candidats, ne se soucie point d'obtenir cet emploi, mais il tient seulement à la signature du milionnaire paralysé, dont il a besoin pour recevoir une allocation. Mais inopinément, Driss est embauché dans ce travail pour une période d'essai pour acquérir une expérience nécessaire. Pendant un mois, un lien extraordinaire entre les personnages principaux apparait et change non seulement la vie de Philippe, mais aussi celle des gens de son environnement. La belle musique et l’ histoire remarquable apportent un succès important au film, tant en France que dans le monde entier.

Jeszcze dalej niż północ, to komedia francuska ukazująca stereotypy na temat różnic między południem i północą Francji. Philippe Abrams, urzędnik poczty w Salon-de-Provence, stara się uzyskać posadę w nadmorskiej miejscowości na Riwierze Francuskiej. Problem polega na tym, że Philipe zostaje przyłapany na próbie oszukania przełożonego. Jest on natychmiast przeniesiony karnie do Bergues, miasta położonego na północy Francji. Pozostawiając żonę i dziecko na południu Francji, upokorzony mężczyzna udaje się na północ, czując się wypędzonym i skazanym na życie w miejscu przeraźliwie zimnym, zamieszkałym przez pijaków i bezrobotnych farmerów, mówiących w niezrozumiałym dialekcie zwanym „ch'ti”. Wkrótce zdaje sobie sprawę, że te wszystkie jego obawy były tylko uprzedzeniami i że Bergues nie jest równoznaczne z piekłem...

Bienvenue chez les ch’tis,  c’est une comédie française qui montre les stéréotypes sur les différences entre le Nord et le Sud de la France. Philippe Abrams, courrier officiel à Salon-de-Provence, essaie d'obtenir un emploi dans une ville sur la Côte d'Azur. Mais il y a un problème-Philippe est pris à tricher le superviseur pendant l’entretien d’embauche. Il est immédiatement sanctionné et déplacé disciplinaire ment pour deux ans à Bergues, une ville au nord de la France. Humilié et désespéré, après avoir laissé son enfant et sa femme dans le sud de la France, il se rend au Nord, se croyant banni et condamné à la vie dans un endroit froid, habité des ivrognes et des agriculteurs sans emploi parlant dans un dialecte incompréhensible- le Ch'ti. Bientôt, il se rend compte que toutes ses craintes n’étaient que des préjugés et que Bergues n’est pas un synonyme de l'enfer...

Amelia, to prawdopodobnie jeden z najpopularniejszych filmów francuskich poza Francją. Tylko w kraju ojczystym obejrzało go w kinach 23 mln widzów. Tytułowa bohaterka, Amelia, traci matkę w dość młodym wieku. Po śmierci matki w wypadku samochodowym, jej wychowaniem zajmuje się ojciec, który nie okazuje jej zbyt wiele uczuć. Kiedy Amelia dorosła, usamodzielniła się i podjęła pracę jako kelnerka w małej kawiarni na Montmartre. Pewnego dnia, w wynajmowanym mieszkaniu, przez przypadek znalazła stare metalowe pudełko ze skarbami z dzieciństwa pewnego chłopca... Amelia to niezwykła szansa przeniesienia się na kilka chwil do Paryża, dzięki niesamowitej muzyce i zdjęciom oddającym klimat „miasta miłości”.

Amélie est probablement un des films français les plus populaires en dehors de la France. Seulement dans son pays, il a été vu par 23 millions de spectateurs. Le personnage principal, Amélie, a perdu sa mère à l’âge assez jeune. Après la mort de sa mère dans un accident de voiture, elle était élevée par son père qui ne montrait pas beaucoup de sentiments à sa fille. Lorsqu’ Amélie a grandi, elle est devenue serveuse dans un petit café à Montmartre. Un jour, dans son logement loué, elle a trouvé par hasard une vieille boîte en métal contenant des trésors d'enfance d'un garçon ... Le film Amélie est une occasion unique de se déplacer pour quelques instants à Paris, grâce à la musique et les scènes incroyables qui reflètent l'atmosphère de cette «ville de l'amour».

Pan od muzyki, to film pokazujący siłę muzyki w życiu każdego człowieka. Do poprawczaka przybywa były dyrygent, Clément Mathieu. Dyrektor ośrodka jest człowiekiem bezlitosnym dla chłopców. Jego główną zasadą jest hasło "Akcja, reakcja!", zgodnie z którym każde przewinienie jest natychmiastowo karane. Nowemu nauczycielowi nie podoba się takie traktowanie dzieci. Postanawia więc zainteresować swoich uczniów muzyką i zakłada chór, który staje się dla chłopców sposobem na życie i przeżycie… Film ten, poprzez muzykę oraz scenografię, oddaje klimat szkoły dla chłopców we Francji w latach 40. minionego wieku.

Les Choristes, c’est un film montrant le pouvoir de la musique dans la vie de chaque être humain. Clément Mathieu, un professeur de musique sans emploi, arrive à l'internat de rééducation pour mineurs. Le directeur de cette école est un homme impitoyable pour les garçons. Son principe essentiel, c’est le slogan «action, réaction», en vertu duquel chaque infraction est immédiatement sanctionnée. Le nouvel enseignant n’aime pas ce traitement des enfants, alors il décide d‘aider ses disciples en créant une chorale qui devient pour les garçons le style de vie et survie... Ce film, grâce à la musique et le décor, reflète l'atmosphère d'une école pour garçons en France des années 40 du XX^ème siècle.

La Môme to film biograficzny o ikonie francuskiej piosenki - Edith Piaf. W filmie zostały uchwycone najcięższe chwile z życia "Małego Wróbelka". Choroba alkoholowa matki oraz "kariera" ojca jako cyrkowca i ulicznego śpiewaka sprawiły, że mała Edith jest wychowywana przez babcię. W wieku dwudziestu lat tytułowa bohaterka zostaje zauważona przez właściciela klubu, któremu zawdzięcza początki kariery. Niestety, stałymi towarzyszami wielkiej śpiewaczki są: alkohol, narkotyki i cierpienie. Film wyreżyserowany przez Oliviera Dahana, zdobywcę dwóch Oskarów w 2007 roku, to świetna okazja do przypomnienia sobie znanych utworów piosenkarki, ale i poznania kulisów tak wielkiej sławy.

La Môme est un film biographique sur une des icônes de la chanson française - Edith Piaf. Il présente des moments les plus difficiles de la vie du «petit moineau». L'alcoolisme de sa mère et la «carrière» dans le cirque de son père ont fait que la petite Edith est élevée par sa grand-mère. À l'âge de vingt ans, elle est remarquée par un propriétaire d’un club, à qui Edith doit les origines de sa grande carrière. Malheureusement, l'alcool, la drogue et le chagrin sont les compagnons de la grande chanteuse. Le film, réalisé par Olivier Dahan, a gagné deux Oscars en 2007. Il donne une excellente occasion de se rappeler l’oeuvre et la vie d’Edith mais aussi d’apprendre la réalité de la première moitié du XX^ème siècle en France.